https://niepodlegla.gov.pl/wp-content/uploads/2020/04/Symbole-Narodowe-Flaga-Polski.pdf
Wybór barw flagi jest odwzorowaniem kolorów chorągwi polskiej, białego orła na czerwonym tle, oficjalnego symbolu państwa już od średniowiecza. Znak w godle, czyli orzeł, jest ważniejszą jego częścią niż tło, dlatego kolor biały jest na górze, a czerwony na dole (i dlatego poprawnie mówi się, że flaga jest biało-czerwona). Jeśli barwy zawieszone są w układzie pionowym, to biały umieszcza się po lewej stronie płaszczyzny oglądanej z przodu. Natomiast w rozetkach, czyli tak zwanych kotylionach, biały powinien być wewnątrz, czerwony na zewnątrz.
Dziś każdy ma prawo używać barw RP, w szczególności w celu podkreślenia znaczenia uroczystości, świąt lub innych wydarzeń, pod warunkiem zachowania odpowiednich czci i szacunku. Choć nie ma zakazów, jak za czasów PRL, nie wolno umieszczać napisów, np. z nazwami miejscowości, na biało-czerwonych flagach. Kodeks Karny zawiera przepisy dotyczące ochrony symboli narodowych. Za publiczne znieważenie, uszkodzenie lub usunięcie flagi czy godła grozi grzywna, kara ograniczenia albo pozbawienia wolności.
Każde państwo, uznane na arenie międzynarodowej czy nie, posiada własną flagę, co daje setki wzorów. Najbardziej podobne do polskiej są flagi Indonezji i Monako, które są czerwono-białe. Ponad 50 krajów świata obchodzi święto na cześć swoich barw narodowych (Polska od 2004 roku). Istnieje także specjalna nauka zajmująca się flagami, znakami wojskowymi, terytorialnymi, itp. Nazywa się weksylologia – od łacińskiego vexillum, czyli sztandar, chorągiew. Uznaje się ją za dyscyplinę pomocniczą historii powiązaną z heraldyką.
Choć flaga Polski wydaje się być tak prosta, okazuje się być całkiem skomplikowana w wymiarze technicznym. Jednak ważniejsze jest, że te dwa pasy są dla całego narodu wielkim symbolem jednoczącym nas wszystkich. Pod tymi barwami narodowymi walczyli żołnierze i powstańcy, je sławili artyści i poeci. Biały i czerwony są naszym wspólnym dziedzictwem, o które dbamy od najmłodszych lat.